kaybederim seni diye, demiştim ona...

aklında yaşadığın onca hayat sonrası, kültablasında uyuya kalabilecek kadar sersemlemiş gözlerin de, o parlıyor.

kaybederim seni diye, demiştim ona...

iki satır sonrasını bilmeden yazıyordum. kitap okumuyordum ve bu, hissizlik olarak nitelendiriliyordu. göreceli kavramlardan uzak, yalnız bir yaşam sürer gibi onu da istiyordum. yalnızca onu. hemen parmaklarımın arasında. sigaradan daha yakın, şarkılardan daha var gibi girmesi kulağımdan...

günün bir sonbaharında araba kullanıyordum. otobandaydım ve önüme sen çıktın. kışı hiç bu kadar erken beklemiyordum. dondum. dudaklarının ardından süzüldüm gittim, gittim biraz daha.. ve kasıklarına geldiğimde sen, kıştın ve baharları sevmiyordun. ben sonundaydım...

adını hatırlayamadığım güzel ve endişeli bir yoldun. üstünden bir ben geçmeliydim. sessizce.

kaybederim seni diye, demiştim ona...

bazen değil, çoğu zaman gerçekten yetmiyor ölmüş ama diri gibi duran, yalnızca halsiz kalmış, gün içine çıkmamış hayallerini bıçaklamaya. hepimiz birer katildik bazı şeylerin sonlarına diye gelip başlangıçlarımızda. ve bazen de fazlasıyla yutardık hem kendimizin, hem başkalarının tükürdüklerini. buna bir dur dedim, gel benimle dedim. bir mevsim de sen ol. sonra ilkbahar la yazı sen de arıyayım dedim. kışlar zaten bizimdi. sonbaharda sana rastlamıştım. birden gözlerimde belirdin ve içten dışa doğru bir ezilmelik kazalar oldu. kasıklarına vardığımda kıştın. dudakların yanıyordu...

güneşin anlında sigara içiyorduk. aynı sigarayı beraber paylaşıyorduk. güneşin bize eşlik etmesi büyük bir onurdu. içtik, içtik.. tekrar içtik ve bize bir soru sordu. hangi yüzyıldaydık? ya heptik. ya hiç. bunun bilmek, dünyaların yetmeyeceği bir değerdi. söylemediler... sen düştün. ben de arka plan da siyah fon adlı şablonda asılı kaldım. sigaram güneşte kaldı. geldiğinde alacaktık beraber. kirpiklerinde umut yakalıyordum. farkında olmadan yastığının altına koyuyordum ve sen, beni ve umutlarını özlüyordun. geçmişte kalmış geçirilmiş düşsülerin sırası değildi. biz birbirimizi seviyorduk. ama şehirler değil.

kaybederim seni diye, demiştim ona...

uzun uzun satırlardan düşe düşe onca imlalar senin olsa da, tek bir noktalamama takmıştın. sonbahardı, arabaya bindim. sigara elimdeydi, güneşi kaybetmiştik. sokak lambalarında hep bir ölü, sarkıyordu. camımı yarıladım, gözlerimde bir şey oldu. ovuşturdum...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gavatlar ve Gargat Ağacı

Resim
Erken doğum yapan anneler de, Çocuğunu başından beri görmemiş anneler de aynı  Aynı çocuklar tekrar ölüyor. Aynı zaman  aynı yöre  aynı acı içinde.  Biz onlarla olacağımıza komşu kardeşlikten, Köpeklerimiz var biraz huysuzlar... Açlık grevi yaptıkları bir döneme girmişiz. “Müslümanlarla yahudiler çarpışmadıkça kıyamet kopmayacaktır. Yahudi taşın, ağacın arkasına saklanacak, bunun üzerine o taş, o ağaç yahudiyi kovalayan kimseye, ‘Ey müslüman! Arkamda bir yahudi var, gel onu öldür!’ diyecek. Yalnız garkad ağacı bir şey söylemeyecek; çünkü o yahudilerin ağaçlarındandır.” Buhârî, Cihâd 94, Menâkıb 25; Müslim, Fiten 82 Yahudiler öyle yalnız d insiz şerefsiz vb bir ırk mış ki, her alana Gargat ağacı dik mektelermiş. İşin asıl enteresan tarafı da şudur ki, onlar da Ayet lerde , Hadislerde ne yazdığını ne olacağını merak edip inanmış ve uygulamaya geçmişler. Ama akıl oraya kadar gelmiş, sonunda müslümanlar galip olacaklar demiş mi demiş. Bunlar yinede dengeyi bozm
Devamı

Gece Sineması (The Night Cinema)

Resim
Kısafilm ister Vimeo'dan;  Gece Sineması Cinema nedir, ne içindir gibi soruların binbir çeşit akla göre değişen çözümlerinden ziyade, bir aşk hikayesini konu aldık çünkü tüm dillerde, ırklarda ve renklerde olsun; bu duygu durumu elbet tanıdık gelecek, ve tüm izleyen kisvesince olmazsa olmazı, sinemanın baş ışık konusudur sevgi meselesi. Bir sinema filminin can alıcı noktalarından bir bölüm diye adlandırılabilir, En doruk noktasında ve izleyenin "hadi artık" demesiyle ramaklaşan dakikalarında başrol hanfendinin seti terketmesiyle Sinema aşkıyla gerçek aşkı ayırt edememesi veya filmi öyle dokundurmuş ki içerisine, gerçeğe baktığı zaman sinemanın gayesi, sahteliği artistlerce rüyadan ibaret olması tamamen idraka gelmesi mühim konu olmuştur. Bir çıkmazda hisser kendini, arkasında Gerçek sevgilisi ama yanında rol icabı da olsa Oyuncu sevgilisi. Başrol adamın da belliki bir sempatizanlığı olmuş ki, olmayan bir oyunun tekrarında farklı triplerle sette rol göstermiştir. Bun
Devamı

Dönümler Dolusu

Bazı tarihlerin dönümler dolusu oluşu bir kimlik katmaz,  Kimliğin esasınla bir bağlantı olması ve dolması. Düşündüğün gibi kelimeler düşmüyor yansıtmıyor zihni. Zihinle çalışan bazı ihtiyaçlar olabilir ama yansıtmıyor birebir fikri. Fikir dediğimiz şey gerçekte esasa bağlı olması gereken şey,  Bu zamanla ilgili yani kitapla ilgili olur.  Başka türlü fikirler rüya gibi gelip geçer gibi.  Ve gibiler silsilesi. Mutlu olmakla hüzünlü olmak arasında haklı bir fark var.  İkisi de birbirinin aynı yansıması gibi suda.  Sana bakan bir ufuk çizgisi var, Bir yanın su bir yanın ne var veya ne yoksa o. Yansıma dediğimiz şey bir dünya kararı.  Zamanla geçtiğimiz zaman,  Elde kalanı biraz an Sonra oda yoksa biraz kan Kandıkça farket artık hakkını Nefes mi? Heves mi? Hak yalnız bir, Mutlak bir..  Çaren yok, çaren yalnız bir. Bir bir döküldüğün zaman Ah o zaman, ha şu zaman.  Yani tüm oncalar zaman,  hepsi toplasan tek bir zaman..
Devamı