M e t i n l e m e l e r

Düşünmez misiniz? Hayretlik İnsan Hayretlik insanlarla dolu bu dünyada onlarca felaketler nice kavimleri arsızlığı yüzünden kavurup geçirmişken, bir salgın almış başını gidiyor şimdi bizim kavmimizde de.  İnsanlar, her baş edilemez musibetlerde ve türlü felaketlerde hep bir ölüm endişesi, ne olacak korkusu ile insanlığın anlık sorgusu başlıyor. Tüm çare bildiklerinden çaresiz dönüşleriyle bocalamış bir endişe ile hakka dönenlerin hikayesi. Biraz bir müddet bu sorguyla çareyi Allah'a teslimiyetle buluyor.  Yalnız ona döndürüleceğimizi tekrar anımsıyor, zikir ve ibadetle buluşuyoruz. Keşke daim olsa. Mevla akabinde olacağı da söylüyor: İsrâ Suresi 67.  Denizde size bir sıkıntı dokunduğunda bütün taptıklarınız (sizi yüzüstü bırakıp) kaybolur, yalnız Allah kalır. Fakat sizi kurtarıp karaya çıkarınca yüz çevirirsiniz. Zaten insan çok nankördür. Hal böyle iken ve hala daha felaket geçmemişken tek çare kalmışlığın getirdiği Allah korkusunu kalbe keskin bir şekilde işl

Proje hazırlıkları son gaz devam etmekte...

Bu sefer bir bayram 11 ayın sultanı olarak adlandırılmış Aylardan bir ay Üstelik 1000 aydan daha hayırlı bir ay Gelirken endişe, giderken endişe. İbadetler kabul olduysa ne mutlu bize. Geçmez o vakitler dediğimiz her vakit çoktan geçti, Bize kalan yalnız atılmış naralar ve umutla beklenen zaman Kiminin son bayramı iken kiminin ilk bayramıydı bu ramazan. Böyle geçmez dediğimiz tüm vakitler fazlasıyla geçti Geri dönüp alabileceğin bir salise bile yokken, Hala ayakta uyuduğun, tutamadığın şu zaman Anlayacaksın vurduğunda bastonu ikilerken beden. Bereketine arzulan saymakla tutulmaz zaman Bilmelisin zaman içinde zaman yaratır yaradan.

Aziz bir milletiz, Latin alfabesine geçmeseydik daha şuurlu olurduk, Diyeceğim bu.

Yine bir ramazan ayının sonlarında iken itikaf gibi esen düşüncelere talibiz ve yazarız. Anlık yorumların silsilesinden ibaret bir gecedeymişiz gibi dursa da, belki Kadir belki malum bir gece sevgisi. Saydığımız ve ilgi gösterdiğimiz insanlarla birlikte zamanın gölgesini itmekteyiz. Mâna verecek olursak bazı hallere, oldukça aşşağılık bir bilinçteyiz, şefaat diler gibi artık bir kültablasına bile o nazarda . Bir duman olup gideceğimiz, harici bir tiksinti bir kenarayken dahi, çoğu kere akıl etmeyiz ettiklerimizi. Mâna dedik, insana bir yolda yardım ve yataklık etmekten müebbet yiyen mübarek meselemiz. İşte onsuz bu kadar kolsuzuz. Hedef kitleleri ve hedefler hep somut, en son mezar taşları kadar, belki biraz da toprak kadar çokuz. Mübarek bu gecelerin hürmeti ve sevdası az biraz içimize işlese, biraz o huzurdan nasiplensek belki bir pencere aralanır, aralanır da nefes alırız. O nefesle de olur ya, bir ömür ayakta kalırız. Ama tabii ahir zamanda bu kadar hassasiyet kime ve nediye